Ga met me mee naar je jeugdjaren. Goed? Heb je goede herinneringen aan je kinderjaren? Groeide je op in een warm en hartelijk gezin? Was het thuis altijd feest? Feestjes waren er ongetwijfeld, maar het was natuurlijk niet altijd lachen, gieren en brullen. Niet alles kon. Niet alles wat je wilde, werd direct door je ouders ingewilligd. Hoe nadrukkelijk je ook aandrong en hoe onrechtvaardig je hun, in jouw ogen harde, oordeel ook vond.
Nu je zelf ouder bent en zelf mogelijk ook kinderen op de wereld hebt gezet, kun je de standvastigheid van je ouders destijds wellicht goed voorstellen. Als ouder weet je inmiddels dat het leven een continu proces is van schipperen, van geven en nemen. Het gaat om het grotere plaatje, waarin je balans zoekt naar een gemeenschappelijk belang.
Dat jij die traptrekker toen niet kreeg, zou een precedentwerking hebben voor je broertjes en zusjes. Het was iedereen of niemand, alles of niets. Zo’n uitgangspunt is lastig voor te stellen als kind.
Nederlandse voedselmakers verwachten dat de ‘ouderlijke macht’ in Brussel hun wensen inwilligt
Het is misschien lastig om de volgende gedachtesprong te maken, maar de situatie waarin het Nederlandse agrocomplex nu is beland, heeft veel gelijkenis met je jeugdjaren. Nederlandse voedselmakers verwachten dat de ‘ouderlijke macht’ in Brussel hun wensen inwilligt als het gaat om de verlengen van de derogatie. Logisch, hun argumenten zijn plausibel en landbouwkundig goed te onderbouwen. Toch weigert de Europese commissie de uitzonderingspositie voor Nederland te continueren.
Eenzelfde situatie doet zich voor bij de pulsvisserij. Nederlandse vissers staan bekend vanwege hun innovatie en daadkracht. Kotters die met de innovatieve pulstechniek op platvis vissen, besparen gemiddeld 46 procent brandstof ten opzichte van de traditionele boomkorvisserijtechniek. De puls blijkt ook effectiever en selectiever: met de pulstechniek is met name tong makkelijker te vangen. Een kleiner bevist oppervlak levert met de pulstechniek minimaal dezelfde vangsthoeveelheid tong op. Toch werd de pulsvisserij afgewezen door de Europese Commissie.
Nederland heeft prima kaarten om alsnog de derogatie en pulsvisserij binnen te slepen
Nederland heeft zich in Europa de afgelopen jaren gemanifesteerd als een dreinend kind, zonder plan. Door zich te focussen op één issue stuitten ‘boodschapministers’, zonder bewezen expertise in het desbetreffende onderwerp, in Brussel telkens op een ‘kan niet, mag niet’ houding. Wie alleen maar vraagt, krijgt de deksel op de neus. Nederland heeft prima kaarten om alsnog de derogatie en pulsvisserij binnen te slepen, maar zal op andere punten concessies moeten doen naar andere landen binnen de Europese Commissie.
Nederland kan als handelsnatie niet zonder het vrije handelsverkeer binnen Europa. Uniformiteit in regels ligt hierbij voor de hand, maar wel met de wetenschap dat ieder land specifieke eigenschappen heeft, die uitzonderingen op de regel rechtvaardigen.
Bovenal vergt de gang naar Brussel een plan
Terug naar je jeugd. Wees eerlijk: ondanks dat je niet alles kreeg wat je vroeg, kan het toch goed komen door het volwassen besef dat niet alleen het leven, maar ook de politiek een kwestie is van geven en nemen. Het nieuwe coalitieakkoord tussen PVV, VVD, NSC en BBB getuigt van hoop, lef en trots. Bovenal vergt de gang naar Brussel een plan. Inzet van vakministers die inhoudelijk de materie beheersen en wél het Europese speelveld in samenhang overzien is een goed begin.
