Onderzoekers van het lectoraat Duurzame Voedsel- en Zuivelverwerking hebben een doorbraak gerealiseerd in het begrip van duurzaam eten en drinken. Met een nieuwe studie brengen zij de duurzaamheidsverschillen tussen melk en plantaardige alternatieven glashelder in beeld. Deze studie, aangevoerd door lector Peter de Jong, maakt een nieuwe methode beschikbaar om te bepalen hoe duurzaam ons voedsel echt is. Maar het gaat verder dan dat: het draait ook om hoe voedzaam het voedsel is dat we consumeren.
Nutriënten versus carbon footprint: op zoek naar balans
De ‘Sustainability Evaluation’ studie introduceert de Nutrient Rich Food (NRF) score, die inzichtelijk maakt hoe goed eiwitten en andere nutriënten door ons lichaam worden opgenomen. In een unieke vergelijking tussen halfvolle melk en plantaardige dranken zoals haver-, soja- en amandeldrank, legt de studie een directe link tussen de voedingswaarde, de milieukosten, de carbon footprint en de prijs in de supermarkt van elk product. “Je moet de duurzaamheid van voeding relateren aan waar het voor bedoeld is: de nutriënten voor de consument” aldus de lector.
Wat kost ‘duurzaam’ echt?
De resultaten zijn verrassend: voor een optimale voedingswaarde zou je meer plantaardige drank moeten consumeren dan melk, wat leidt tot een hogere carbon footprint – behalve bij sojadrank. Met de juiste wijze van boeren zou in de toekomst melk nog verder in duurzaamheid kunnen toenemen, ook ten opzichte van sojadrank. Interessant is dat, wanneer we de milieu-impact in euro’s uitdrukken, melk nu al als meest ‘voordelig’ voor zowel milieu als portemonnee naar voren komt. Met andere woorden: via melk kom je op de duurzaamste manier aan je dagelijkse nutriënten.
Meer dan gewoon ingrediënten
Dit onderzoek benadrukt een belangrijke boodschap: de voedingswaarde van een product bepalen is complexer dan het simpelweg optellen van de ingrediënten. Het gaat ook om hoe ons lichaam deze nutriënten opneemt en verwerkt, en de interactie met andere stoffen in ons voedsel. “Veel mensen denken dat plantaardig per definitie duurzamer is, dat blijkt niet het geval”, aldus Peter de Jong.
Een toekomstgerichte kijk op voedselduurzaamheid
HVHL blijft een voorloper in de duurzame agrofoodtransitie en deze studie laat zien dat we nog steeds veel kunnen leren en verbeteren voor een gezonde en duurzame toekomst. Het onderzoek onderstreept het belang van een holistische kijk op zowel de voedingswaarde als de ecologische voetafdruk van voedsel.
