Wat als op de schouders van iedere boer, tuinder of visser geen tien personen afhankelijk zouden zijn voor hun inkomen?
Wat als we alle landbouwgrond omzetten in natuur, wegen, woningen, distributiecentra, windmolen- en zonneparken?
Wat als boeren stoppen met het produceren van voldoende, veilig en gezond voedsel?
Wat als we vanaf nu al het benodigde voedsel gaan importeren?
Wat als we ons volledig afhankelijk maken van het buitenland?
Wat als we niet telkens ons eigen straatje schoonvegen?
Wat als we bereid zouden zijn eerst te luisteren alvorens onze mening te prediken?
Wat als we niet continu onze zin proberen door te drijven?
Wat als we niet doorlopend onze overtuiging op anderen projecteren?
Wat als we het geld dat nu gestoken wordt in overhead-, project- en advieskosten zouden aanwenden als beloning voor groen- en zorgdiensten uitgevoerd door boeren, tuinders en vissers?
Wat als we geld dat bestemd is voor goede doelen niet meer aanwenden om rechtszaken tegen elkaar aan te spannen?
Wat als iedereen zich zou afvragen wat zijn of haar bijdrage nu werkelijk is aan een betere wereld?
Wat als we werkelijk bereid zijn concessies te doen?
Wat als we vertrouwen als uitgangspunt nemen in plaats van wantrouwen?
Wat als we twijfel als een goede eigenschap beschouwen in plaats van een teken van zwakte?
Wat als we ondernemerschap toevertrouwen aan boeren, tuinders en vissers?
Wat als we het halen van bedrijfsdoelen als uitgangspunt nemen in plaats van het hanteren van sanctiemiddelen?
Wat als we agrarische ondernemers die hier een loopje mee nemen, en daarmee het imago van de sector als geheel bezoedelen, hard aanpakken?
Wat als we zouden zien dat de oplossingen voor voedsel, natuur, recreatie en zorg allemaal op het platteland liggen?
Wat als we bereid zouden zijn om met mensen met een andere mening aan tafel te gaan?
Wat als we bereid zijn in de spiegel te kijken en over onze eigen schaduw te stappen?
Wat als we trots durven te zijn en dat aan elkaar laten zien?
Stel je eens voor…
